Spelen, klinkt makkelijk toch? Toch doen we het niet of zelden. De meesten van ons verliezen de kunst van het spelen ergens rond de tijd dat we stoppen met het eten van kleurpotloden – zo rond de leeftijd van 6. Daarna voegen we af en toe wat speeltijd toe met de kleintjes of de familiehond, of we plannen het ergens tussen onze oh-zo-serieuze volwassen verantwoordelijkheden.
Maar Playfulness is niet zomaar een hobby, het is praktisch een lifestyle upgrade.
Het kip of het ei verhaal. Waar zal ik beginnen; Ik geef de voorkeur aan het bespreken van “playfulness” in plaats van “spelen”, omdat het woord “spelen” vaak geassocieerd wordt met een specifieke activiteit: je speelt of je speelt niet.
Terwijl Playfulness overal kan worden toegepast, of het nu op het werk is of in een relatie. Spelen daarentegen hoeft niet per se speels te zijn; denk maar aan een competitie waarin het er soms behoorlijk serieus aan toegaat of een verplichte energizer waar je helemaal geen zin in hebt.
Net zoals meditatie helpt bij het mindful zijn, helpt spelen bij Playfulness.
Om Playfulness te omarmen, is het belangrijk om te spelen.
Playfulness is jouw gouden ticket om volwassen te zijn zonder die gefronste wenkbrauwen.
Het is alsof we een geheim wapen hebben om de sombere volwassen dingen af te weren die steeds weer opduiken.
Plus, het draait niet alleen om lachen – spelen geeft je breincellen een oppepper. Je wordt creatiever, innovatief, en, je aardigheidsfactor schiet door het dak. Net zoals je zelfvertrouwen.
