25 jaar in het onderwijs – can I get a whoop whoop?
Hoe heb ik het volgehouden, Want iedereen die me een beetje kent, weet dat ik een haat-liefdeverhouding heb met het onderwijs.
Aan de ene kant houd ik van ontwikkeling, leren, pedagogiek en onderzoeken.
Ik kan er uren over praten. Sorry lief.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook tegendraads, doe vaak mijn eigen ding en stel ontzettend veel vragen of pleit voor veranderingen.
En uiteraard stel ik altijd van die gekke rare dingen voor zoals ‘even ‘improviseren voor een volle collegezaal. Dat roept natuurlijk weerstand en chaos op, sorry collega.
Ik kan er uren over zeuren.
Als broekie begon ik met een grote groep 5/6, gelijk een combinatieklas met maar liefst 33 kinderen. Ik was vol idealen, vol passie en zin om er een toffe, leerzame tijd van te maken.
Maar al snel kwam ik erachter dat het systeem bepalend is.
Ik heb geschopt tegen het systeem, gescholden, gestreden, ge….
maar nu – tot mijn schrik- realiseer ik me dat ik zelf ook onderdeel ben van het systeem, al 25 jaar lang!
Want ja, ook ik heb me braaf gehouden aan het opgelegde systeem, terwijl alles in mij schreeuwde dat dit een verspilling van mijn tijd was, of niet klopt, of niet juist…
Ik hield zelf het systeem in hand. Damn.
Ik heb zo’n beetje alle hoeken van het onderwijsland gezien.
En ik kom er meteen voor uit:
Ik geloof niet in ons onderwijssysteem. Oeps.
Dus nu strijd ik voor een verandering, een mindset shift. Spelen in het onderwijs, voor zowel kind, student als docent.
Hoewel speels leren door opvoeders al eeuwenlang (!) wordt geprezen, is het zelden dominant geweest in scholen. Dat is pas shocking. Want spel biedt juist tal van kenmerken die leren krachtig kunnen ondersteunen.
Stel je voor dat alle leeromgevingen in het onderwijs eruit zouden zien als kleuterklassen, met interactieve diversiteit aan werkvormen, thema’s en ruimte voor creativiteit. Dit zou een omgeving creëren waarin ontdekken en onderzoeken centraal staan, dat is toch de bedoeling van het onderwijs?
Van basisschool tot universiteit hebben kinderen, studenten minder ruimte om te experimenteren en risico’s te nemen. Leraren voelen zich onder druk om het curriculum te volgen en focussen op de juiste antwoorden, terwijl we eigenlijk willen dat studenten kritisch en creatief denken. In de huidige tijd vraagt het werkveld juist om professionals die creatief, flexibel en out of the box kunnen denken. Daar willen we toe opleiden….
Maar dat is echt écht retemoelijk.
We verschillen zo vaak van mening over wat we bedoelen met speelsheid, of überhaupt wat goed onderwijs inhoudt. En dan heb ik het nog niet eens over geld, ruimte, middelen, roosters, tijdsdruk, vaardigheden. Want als we verwachten van kinderen, studenten dat ze speels, creatief, flexibel en out of the box kunnen denken….dan moeten docenten dat ook kunnen.
We gaan naar school om te leren en naar werk om te werken, maar spelen doen we in onze vrije tijd. En dat terwijl spelen eigenlijk alles te maken heeft met ontwikkelen, oefenen, leren, en samenwerken. Door het idee dat spelen en leren en werken aparte dingen zijn, hebben we gedoe met motivatie op scholen en raken de docenten opgebrand.
Als we nou eens zouden leren om wat meer te spelen, zou dat werkdruk, prestatiedruk, en stress flink kunnen verminderen. Plus je lessen worden leuker, creatiever en authentieker. Het ontwikkelen van een speelse houding is niet te leren vanuit een boek. Dat leer je door weer zelf te spelen. Maar docenten, dat moet je wel durven, het maakt je ook minder braaf namelijk.
Ik geef het toe, ik ben een onderwijsrebel geworden.
Het is tijd om het traditionele onderwijs op zijn kop te zetten en een sprankelende verandering te brengen. Dat ga ik doen door te spelen en meer speelsheid toe te voegen.
Op deze blog deel ik mijn ervaringen, zelf kan je meedoen aan de Playgrounds om je eigen speelsheid een boost te geven, of we kunnen samen kijken naar je onderwijsontwerp.
Dus, beste mede-rebel, Ben je klaar om het onderwijslandschap een frisse, speelse draai te geven?
Begin eerst bij jezelf dan gaan we spelend het systeem veranderen.
Spelen is eigenlijk best rebels tegen al die regels van onderwijshervormingen en systemen in.
Het onderwijs een prachtig vak. Maar dan wel anders. Ik geloof dat we meer kritische, speelse, creatieve pedagogen en docenten nodig hebben.
Dan houd ik het nog wel 25 jaar vol.
Meer inspiratie:
Kindergarten for our whole lives
Hallo, ik ben Margo, een doorgewinterde docent, pedagoog en theatermaker met een uitgebreide ervaring in het onderwijs, van kleuters tot volwassenen. Momenteel vervul ik de rol van docent pedagogiek en onderwijsontwikkelaar aan de Hogeschool Inholland. Daarnaast maak ik theater en ben ik bezig met het schrijven van een boek over het belang van speelsheid in het onderwijs. Mijn drijfveer? Het plezier van spelen terugbrengen in het leven van volwassenen.
