Onderwijs met lef: speels, creatief en vol verwondering
Leren is geen vakje dat je afvinkt. Het is een levenslang avontuur. En dat avontuur is zelden netjes, voorspelbaar of lineair. Gelukkig maar.
Ik geloof in een onderwijs waarin ruimte is voor vrijheid, creativiteit en eigenaarschap. Waarin docenten geen kennisautomaten zijn en studenten geen invulformulieren, maar nieuwsgierige ontdekkers die zélf durven kiezen, denken en voelen.
Heldere leerdoelen? Absoluut. Maar wel met genoeg ruimte om te spelen, te verdwalen en nieuwe paden te verkennen.
Mijn visie op onderwijs is geboren uit liefde voor spel en de kracht van creativiteit. Als voormalig kleuterjuf én theatermaker weet ik hoe waardevol het is om te leren met je hele lijf, hart én hoofd. Spel is dé natuurlijke vorm van leren. Het is hoe we ontdekken, groeien en verwonderd raken.
Dus stel je dit voor: een leeromgeving in het hoger onderwijs die meer voelt als een goed ingerichte kleuterklas dan als een grijze collegezaal. Interactief, divers, creatief. Een plek waar onderzoek, experiment en nieuwsgierigheid centraal staan. Juist dát is wat onze snel veranderende wereld nodig heeft.
De samenleving vraagt om creatieve doeners, flexibele denkers en mensen die durven afwijken van het script. Daarom ontwikkel ik onderwijs waarin studenten niet alleen luisteren, maar vooral zelf doen, maken, falen, reflecteren en weer doorgaan. Want pas als je zelf mag kiezen, ontdek je wie je echt bent.
Ik geloof in levend leren. Leren dat ademt, beweegt, en midden in het leven staat. Waar theorie samenkomt met praktijk en reflectie. Geen droge kost, maar leren dat raakt. Denken én voelen. Kennis én ervaring.
Ik laat me inspireren door pedagogen als Gert Biesta en John Dewey, die benadrukken dat onderwijs geen ‘kennisoverdracht’ is, maar een ontmoeting. Een plek waar je leert wie je bent en hoe je je verhoudt tot de wereld.
Vrijheid in het onderwijs betekent voor mij: leren kiezen. Niet alles mogen, maar wéten dat je een stem hebt. En dat je begeleid wordt om daar bewust en zelfstandig mee om te gaan. Studenten leren bij mij niet alleen een vak, ze leren vooral vertrouwen op zichzelf.
Spelen is serieus werk
Ja, spel wordt vaak als ‘leuk’ gezien. En ja, het ís leuk. Maar het is vooral een krachtig, activerend en diepgaand leermiddel. Spelen is jezelf toestaan om te proberen, te falen, opnieuw te beginnen. Het vraagt moed. En het breekt met het idee dat leren altijd efficiënt en meetbaar moet zijn.
Spelen is eigenlijk best rebels. En dat is precies wat ons onderwijs nodig heeft.
Ik weet hoe spannend het is om studenten vrijheid te geven. Been there. Het vraagt vertrouwen, duidelijke kaders en een goede dosis lef. Maar wat je ervoor terugkrijgt? Studenten die nieuwsgierig zijn, kritisch denken en hun eigen leerweg durven vormgeven.
Bij mij in de klas is spelen geen bijzaak, maar de basis. Geen vrijblijvende vrijheid, maar wél eigenaarschap. Geen trucjes, maar echt contact. En nee, ik maak niet ‘gewoon leuke knutselwerkjes’. Ik bouw aan onderwijs waarin hoofd, hart en handen samenwerken.